Depersonalizacja
-to stan, w którym występuje poczucie obcości samego siebie. Występuje w schizofrenii, nerwicach, zespołach depresyjnych, po użyciu niektórych substancji psychoaktywnych, w niektórych odmianach padaczki, przy przemęczeniu. Depersonalizacja często współistnieje z derealizacją.
Doświadczając depersonalizacji człowiek odczuwa niepewność czy rzeczywiście istnieje, ma poczucie, że niektóre części ciała są oderwane od jego reszty, że jest obcym samemu sobie. Ma poczucie dziwności, deformacji własnego ciała. Osoba ta ma również wrażenie, że jej aktywność psychiczna, ciało ulegają jakościowej zmianie, są nierealne, odległe, zautomatyzowane. Jest też poczucie, że własne uczucia i przeżycia oddalają się, zanikają, giną.
Depersonalizacja często staje się przyczyną lęku chorego. Jeśli depersonalizacja występuje w przebiegu zaburzeń nerwicowych lub w depresji wtedy pacjent pomimo odczucia dziwności jest krytyczny, ma przekonanie, że są to tylko jego doznania, a nie faktyczna zmiana. Osoby chorujące na schizofrenię nie mają tego krytycyzmu.
